woensdag 18 januari 2012auteur: Sieta van Keimpema
Week 2 - India
Week 2 - India
De kogel is door de kerk: begin februari ga ik 10 dagen naar India met een humanitaire organisatie uit Duitsland – Misereor - om met melkveehouders te praten in Bangalore en Horsley Hill en aanwezig te zijn op een symposium voor melkveehouders in Delhi.
Even voor de kerstdagen ontving ik een mail met daarin de vraag of ik eventueel bereid zou zijn mee te gaan naar India. In het kader van een symposium voor melkveehouders wilde de organisatie graag een Europese, in de melkveehouderij bestuurlijk actieve, melkveehouder/melkveehoudster uitnodigen die de Engelse taal beheerst. Misereor, die geregeld samenwerkt met het Duitse EMB-lid BDM, nodigde me vervolgens uit om mee te gaan. Nu is India niet direct een regio waar je zomaar komt en als je dan ook nog de gelegenheid krijgt om met collega’s te praten, is dat een heel aantrekkelijk aanbod. Ik heb er samen met mijn gezin eerst even over na moeten denken en ik heb de nodige vragen gesteld over de regio waar we heen zouden gaan, voor ik ‘ja’ heb gezegd. Daarna heeft het nog een paar weken geduurd voor de organisatie alles rond had, maar sinds een paar dagen weet ik zeker dat ik ga, heb ik vluchten geboekt, een visum geregeld en de afspraak voor de nodige vaccinaties ingepland.
In India vinden in de week voorafgaand aan het symposium op 10 februari, een aantal bijeenkomsten van melkveehouders plaats via de overkoepelende organisatie Anthra. Georganiseerd in het kader van het voorgenomen vrijhandelsakkoord tussen India en de EU. De melkveehouders willen zich informeren over de melkveehouderij in Europa om zich een beter beeld te kunnen vormen van de effecten van dit vrijhandelsakkoord op hun bedrijfsvoering. Daarnaast gaan we gesprekken voeren met straatventers die bang zijn dat zij door de grote Europese supermarktketens zwaar zullen worden beconcurreerd.
Dat het voor ontwikkelingslanden zwaar is in het liberale marktgeweld van de Westerse landen, wordt duidelijk door steeds meer kritische rapporten. In de nieuwsbrief van de EMB van januari, die aan uw ledenmail is toegevoegd en volledig op onze site is te lezen, staat een artikel over Dirk Müller, een beursexpert, die de effecten van de speculatie met voedsel bestudeerd heeft. Uit zijn studie is niet alleen gebleken dat speculaties met voedsel weinig meer met vraag en aanbod op de markt te maken hebben, maar laten ook de verwoestende effecten zien op de voedselprijzen voor mensen in ontwikkelingslanden in relatie tot hun besteedbaar inkomen.
En ik ben blij dat de heer Herman Wijffels, lid van de Wetenschappelijke Raad voor Integrale en Duurzame Landbouw, zich kritisch heeft uitgelaten over de wijze waarop grote multinationals de voedselproducenten in de greep hebben met bijvoorbeeld patenten op levend materiaal. Ook dat is onderdeel van het wereldvoedselprobleem dat moet worden opgelost met wettelijke maatregelen. Geen woorden maar daden.
Ik hoop dat ik in februari een bijdrage kan leveren aan het informeren van de Indiase melkveehouders en verwacht er ook de nodige informatie vandaan te halen om de eis dat voedsel op een faire manier moet worden beloond en geproduceerd, nog beter en vollediger te kunnen onderbouwen met verhalen en feiten uit de praktijk.
Eerlijke en duurzame voedselproductie zorgt uiteindelijk voor meer welvaart over de gehele linie en stabiliteit. Dat betekent natuurlijk wel dat het grote ‘zakkenvullen’ van multinationals en speculanten op een zachtere pit komt te staan omdat de prijspieken af zullen nemen. Tot nu toe weigeren overheden de nodige veranderingen in het beleid aan te brengen omdat men onder druk van die multinationals ( en machtige banken), de huidige status quo niet wil veranderen. Dat valt echter niet vol te houden, ten eerste omdat het volk in Westerse en EU-landen steeds vaker in opstand komt ( nog even en de managers ‘hangen in de bomen ‘ als ze niet oppassen) en ten tweede omdat het huidige economische systeem failliet en onbetaalbaar is.
Wat betreft India: ik hoop dat de Indiase overheid verstandig genoeg is om het volk niet onder het korte termijn geluk van de machtigen der aarde te laten lijden en dat ze voorwaarden inbouwen voor hun welzijn van hun eigen bevolking. Alleen faire verhoudingen leveren duurzaamheid en welvaart op. En hoe dat er voor de melkveehouderij uit kan zien, daar hebben de DDB en de EMB heel goede voorstellen voor.
Sieta van Keimpema, voorzitter