Week 31 - Degeneratie

vrijdag 5 augustus 2011auteur: Sieta van Keimpema

Week 31 - Degeneratie

Week 31 - Degeneratie

Twee berichten in de krant: één over de steun van de EU voor het bestrijden van de honger in de Hoorn van Afrika en één over de financiële steun aan Griekenland.
Voor de miljoenen hongerende mensen in Afrika trekt de EU bijna 160 miljoen euro uit. Voor het bestrijden van de eurocrisis aan Griekenland, 150 miljard (tenminste áls de banken een duit in het zakje doen en Rutte het rekenwerk niet verricht).

Het is de schrille tegenstelling die je als het ware in het gezicht slaat: miljarden euro’s om de banken te redden (want de Grieken zelf worden echt niet beter van het smijten met miljarden, zogenaamd in hun richting), om bankmanagers in het zadel te houden die onverantwoorde investeringen hebben gedaan in het verleden en nu door ‘de markt’ zijn ingehaald. Een ‘markt’ die ze bij nader inzien toch niet zo graag zien, tenminste als ze er niet beter van worden.
Dus moeten ‘we’ ( de Europese belastingbetalers) allemaal ons financiële steentje (zeg maar gerust een flinke kei) bijdragen, exclusief de banken natuurlijk die de EU-miljarden tegen minimale rentes mogen lenen van de EU en tegen maximale rentes mogen uitlenen aan de bevolking in de EU.
Tegelijkertijd maken dezelfde EU-ministers een schamele 160 miljoen euro vrij voor de miljoenen hongerende mensen in Afrika. Geld wat bij lange na niet genoeg is om de honger te bestrijden. En laten de EU bevolking zelf geld inzamelen zodat er pas over maanden werkelijk stappen kunnen worden ondernomen om de honger aan te pakken. Tijd die hongerend Afrika niet heeft.

Dan een bericht van mijn Duitse collega’s: door de economische crisis in de Zuid Europese landen wordt er bijna geen varkensvlees meer verkocht aan deze landen. De handel ligt stil en varkensvlees is geen cent meer waard. In reactie hierop worden uitgebeende varkenskoppen niet meer verwerkt in de worst, maar belanden ze in de bio-vergisters. Intussen levert het verpachten van een hectare goed bouwland in Zuid Duitsland, 1400 euro op aan pacht. Er wordt graan of maïs op verbouwd voor dezelfde vergister. De overheidssubsidies in Duitsland voor de grote energiebedrijven, maken de hoge pacht mogelijk. Boeren verpachten steeds vaker hun land aan de energiebedrijven, want hier valt niet tegenop te rekenen. En ik kan ze daarom geen ongelijk geven. Maar graan en maïs worden niet voor consumptie verbouwd maar voor het opwekken van alternatieve energie.
Door de overheid gesubsidieerde alternatieve energieopwekkers zijn sowieso big business. Het is de reden dat in de VS momenteel grote aantallen koeien voor de slacht worden aangeboden: omdat het voer te duur is geworden door de concurrentie met alternatieve energieopwekkers.

Waarom schrijf ik dit nu? Waarom maak ik mij hier kwaad over?

Dat heeft te maken met de huidige politiek en de vele gezichten van een aantal politici. Toen wij eind 2009 de melk over het land uitreden, een actie met een heel specifiek doel, werd ons door verschillende politici het verwijt gemaakt dat we immoreel waren. De toenmalige minister van landbouw wist zelfs te melden ‘dat haar hart huilde’ bij het zien van de beelden van melk die over het veld werd gereden.
Omdat we onze eigen melk, waar geen fatsoenlijke cent voor werd betaald, over het land uitreden. Waarbij het feitelijk, naast het kleiner maken van het melkoverschot, ook als meststof nog nut had.

Tussen de huidige beleidsmakers, die zich hard maken voor de steun aan Griekenland en alternatieve energiebronnen de hemel in prijzen, vind ik veel politici terug die zich destijds als ware moraalridders opstelden en het uitrijden van melk veroordeelden “omdat je in tijden dat er op de wereld honger wordt geleden zo niet met voedsel omgaat” . Deze mensen, met hun luid verkondigde waardeoordelen voelen zich momenteel helemaal niet geroepen om miljoenen hongerende mensen op een adequate manier te helpen. Ik heb nog geen enkele minister en weinig politici gehoord die de acute honger aan wil pakken met overtollig varkensvlees of graan voor vergisters “omdat je in tijden dat er op de wereld honger wordt geleden zo niet met voedsel omgaat”. Of die het ‘storten’ van goed varkensvlees en graan in vergisters, veroordelen. Nagenoeg niemand die zich laat horen dat het moreel onjuist is om miljarden aan de banken over te maken en tegelijkertijd mensen aan hun lot over te laten.

Het is deze hypocrisie, deze onbegrijpelijke stellingname die me verbijsterd. Hoe is het mogelijk dat de, tijdens de melkacties zo gewetensbezwaarde politici, zich nu niet laten horen? Heeft het te maken met onze tijdgeest in de politiek? Waar staan deze mensen werkelijk voor?

In mijn achterhoofd komt een woord op: degeneratie. Degeneratie, de ontaarding, het verval.
Ik kan door bovenstaande feiten eigenlijk maar één ding constateren: we leven in de tijd van de degeneratie van de politiek.

Sieta van Keimpema - voorzitter