woensdag 6 februari 2019
‘Ontwikkelingen in de melkveehouderij: eigen schuld?’
Leiders hebben er een puinhoop van gemaakt, maar we kunnen die puinhoop opruimen, zegt Jan Aantjes.
Langs de kanaaldijk zag ik laatst een huis met de opmerkelijke naam ‘Eigen schuld’. Het huis was sober, goed onderhouden en er waren stukjes aangebouwd. In de keurige moestuin waren nog volop verse groenten voorhanden. De weken erna prakkiseerde ik over deze bijzondere naam. Was een van de bewoners ingetrouwd terwijl de partner nooit wilde verhuizen? Was het gekocht na een te hoog bod? Was er een te hoge hypotheek afgesloten?
Hoge verwachtingen
Misschien kunnen we als melkveehouders allemaal wel deze naam op onze boerderij zetten. Alles keurig onderhouden, regelmatig bijgebouwd en een mooie wintervoorraad. Ingetrouwd of enthousiast het bedrijf overgenomen. Een hypotheek genomen om het bedrijf te kopen of uit te breiden. Waren onze verwachtingen te hoog gespannen?
Het laatste jaar is de opmerking ‘eigen schuld’ wel heel vaak gebruikt. Eigen schuld als je stal nu half leeg staat. Eigen schuld als je misschien juist niet gebouwd hebt en het lijkt of je kansen nu verkeken zijn. Eigen schuld als je land kocht in plaats van dierplaatsen te bouwen. Eigen schuld als je na dit fosfaatrechtengedrocht met lege handen staat. Eigen schuld als je na 30 jaar nog steeds dezelfde melkprijs beurt.
Leiders met gebrek aan visie en daadkracht
We hebben ons laten (mis)leiden door leiders met gebrek aan visie en daadkracht. Leiders met meer oog voor eigen belangen of die van de ketens dan voor onze belangen als melkveehouders.
Wat een puinhoop hebben zij er de laatste jaren van gemaakt
Leiders die ondanks hun falen en miskleunen hoog staan op de lijst van meest invloedrijke personen. Wat een puinhoop hebben zij er de laatste jaren van gemaakt.
Nieuwe perspectieven en kansen
Het mooie van een puinhoop is dat we die kunnen opruimen. De resultaten van de klimaattafel en het Deltaplan biodiversiteit bieden nieuwe perspectieven en kansen voor ons als melkveehouders en graslandboeren. De boer moet beloond worden voor zijn inspanningen op gebied van biodiversiteit en klimaat. De andere schakels in de voedselketen en de consument mogen gaan betalen voor CO2-vastlegging in gewas en bodem of het leveren van meer verscheidenheid aan planten en dieren op uw bedrijf.
Als we het weer laten gebeuren dat we als boer met lege handen komen te staan en we nemen dan nog geen afscheid van deze belangenbehartiger of zuivelbestuurders dan is dat pas echt onze eigen schuld
Het maakt mij niet uit als ik naast koeien en schapen ook kikkers en bijen moet houden. Maar accepteren we extra productie-eisen voor duurzaam en gezond voedsel, zonder keiharde garantie op eerlijke en betere prijzen? Als we het weer laten gebeuren dat we als boer met lege handen komen te staan en we nemen dan nog geen afscheid van deze belangenbehartiger of zuivelbestuurders dan is dat pas echt onze eigen schuld! Laten we dan investeren in leveranciersverenigingen of onze contributie doneren aan de STAF.